Laatste weken Australië
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel
14 December 2014 | Australië, Melbourne
Hoi allemaal,
Terwijl ik dit schrijf wacht ik op de vlucht die me naar Indonesië, mijn volgende bestemming, zal brengen. Mijn laatste twee weken in Australië heb ik gebruikt om de grote steden in het zuidoosten te bezoeken. Daarnaast ben ik nog een paar dagen de natuur in geweest. Voldoende spannende dingen dus voor een nieuwe blog!
Na Brisbane was mijn volgende belangrijke stop Sydney, de grootste stad van Australië. In sommige opzichten deed Sydney me een beetje denken aan Brisbane. Beide steden hebben indrukwekkende skylines met veel wolkenkrabbers, afgewisseld door mooie koloniale gebouwen en groen in de vele parken. Toch zijn er ook duidelijke verschillen. Waar Brisbane een provinciestad is, is Sydney een echte wereldstad met vele interessante musea en wereldberoemde iconen als het Operahuis en de Harbour Bridge. Verder is Sydney niet aan een rivier gebouwd, maar aan een natuurlijke haven. De Harbour Bridge en de vele veerdiensten verbinden het centrum met de vele buitenwijken aan de andere kant van de haven. Een tochtje op een veerboot en een wandeling over de Harbour Bridge zijn dan ook leuke gelegenheden om de stad eens van de andere kant te zien en om de hectiek van het centrum achter je te laten.
Mijn volgende stop was Canberra, de hoofdstad van het land. Veel toeristen laten deze stad links liggen en meerdere mensen hadden mij geadviseerd om mijn tijd niet aan Canberra te verspillen. Toch was ik zo eigenwijs om naar de hoofdstad af te reizen en ik was aangenaam verrast door de stad. De twee dagen die ik aanvankelijk voor Canberra had gepland, werden er uiteindelijk vier.
Toen de verschillende Australische staten zich verenigden in het Gemenebest Australië, ontstond onenigheid tussen Sydney en Melbourne over welke stad de hoofdstad van het nieuw gevormde land zou worden. Uiteindelijk werd besloten om een nieuwe federale hoofdstad uit de grond te stampen ergens halverwege de beide steden. Zodoende werd Canberra een eeuw geleden op de tekentafel uitgetekend en in een nagenoeg onbewoond gebied uit de grond gestampt. Als je op zoek bent naar spontaniteit en oude architectuur, ben je in Canberra dan ook op de foute plek. De stadsplanning van Canberra is daarentegen erg indrukwekkend. Er is geprobeerd om de stad zoveel mogelijk in het landschap te integreren, waardoor zij groots is opgezet met veel groen en een groot meer in het centrum. Op deze manier voelt Canberra eigenlijk meer aan als een enorm groot park met af en toe wat gebouwen erin. Het stratenplan is zo ontworpen dat alle hoofdwegen naar het parlementsgebouw leiden. Dit is een heel modern gebouw dat is ingegraven in een heuvel en daarmee ook mooi is geïntegreerd in het landschap.
In het parlementsgebouw kunnen bezoekers zittingen van het Huis van Afgevaardigden (onze Tweede Kamer) en van de senaat (onze Eerste Kamer) bijwonen. Zelf was ik aanwezig in het Huis van Afgevaardigden tijdens Questiontime, het moment van de dag waarop alle leden aanwezig zijn en elkaar kritische vragen stellen over het beleid en ingediende wetsvoorstellen. Aangezien Australië een tweepartijenstelsel kent, komt het er vooral op neer dat leden van de oppositie vragen stellen aan de premier en de verschillende ministers. Als Nederlander was het wel een beetje een cultuurshock, omdat het er van tijd tot tijd behoorlijk hard aan toeging. Eigenlijk was het een voortdurend welles-nietes over en weer, waarbij de voorzitter meerdere malen waarschuwingen uitdeelde aan leden die ongepaste vragen stelden of ongepaste antwoorden gaven.
Naast het parlement herbergt Canberra vele interessante musea, waarvan ik het oorlogsmuseum het interessantst vond. In Australië wordt veel aandacht besteed aan de herdenking van de vele oorlogen waaraan het land de afgelopen twee eeuwen heeft deelgenomen en in elke stad zijn wel oorlogsmonumenten te vinden. Het museum in Canberra vormt het toppunt van al deze herdenking. Het museum ligt aan het einde van een enorme boulevard die bezaaid is met oorlogsmonumenten en is zelf ook ontworpen als een enorm monument. In het museum kun je dagen doorbrengen. Ik heb er zelf anderhalve dag rondgelopen zonder alles gezien te hebben. Even waande ik me terug in Rusland, waar ze ook dol zijn op dergelijke immense oorlogsmusea en -monumenten. Toch is er een wezenlijk verschil tussen de manier van herdenken in Rusland en Australië. Overdreven focus op de herdenking van oorlog kan leiden tot een glorificatie van de eigen natie. Terwijl dit in Rusland duidelijk het geval is, geldt dit eigenlijk niet voor Australië. Waar in Rusland alle nadruk ligt op de glorieuze overwinning in de Tweede Wereldoorlog, wordt in Australië ook aandacht besteed aan oorlogen als de Korea- en Vietnamoorlog die niet hebben geleid tot een glorieuze overwinning. Verder vond ik het heel bijzonder om een monument aan te treffen voor gevallen Turkse soldaten in de Eerste Wereldoorlog. Hoewel de beide landen een eeuw geleden nog tegenover elkaar stonden, zijn het nu bevriende naties en het monument symboliseert dan ook de verzoening tussen Australië en Turkije.
Na Canberra was het even schakelen toen ik in Melbourne aankwam. Hoewel de sfeer er heel gemoedelijk is, is Melbourne namelijk net als Sydney een echte wereldstad. Waar Sydney wat zakelijk aandoet, is Melbourne een enorm artistieke stad. Op straat zijn vele straatmuzikanten en straatartiesten te vinden en de stad barst van de steegjes met graffitikunst. Verder was de stad al volop in kerstsfeer. Etalages waren aangekleed met kerstbomen en arrensleeën in besneeuwde landschappen en in de winkelcentra werden kerstliedjes gedraaid als "I'm dreaming of a white christmas". Erg grappig als je je bedenkt dat de Australische zomer net is begonnen en dat het momenteel rond de twintig graden is in Melbourne.
Mijn laatste uitstapje in Australië bracht me weer in de natuur. Vanuit Melbourne had ik met drie mede-backpackers een auto gehuurd waarmee we de Great Ocean Road en Grampians National Park in het zuiden van Australië bezochten. Hoewel de kustroute heel mooi was, was ik vooral onder de indruk van de vele exotische dieren onderweg. Zo kwamen we papegaaien tegen en tientallen koala's. Ook heb ik op deze trip voor het eerst emoes -de grote loopvogel die samen met de kangoeroe het wapen van Australië vormt- gezien. Op het grasveld naast ons hostel in Grampians NP kwamen elke namiddag tientallen kangoeroes grazen. Hoewel de meeste wat schuw waren en wegsprongen als je ze op een paar meter naderde, was één kangoeroe dusdanig tam dat hij zich liet aaien.
Al met al was de trip een goede afsluiter van twee maanden Australië. Vanmiddag kom ik aan op het Indonesische eiland Bali, vanaf waar ik een boot zal nemen naar de Gili-eilanden. Hier wil ik een paar dagen duiken en een nieuwe duikcursus volgen. Ik ben benieuwd hoe het duiken hier zal zijn in vergelijking met het Great Barrier Reef. In mijn volgende blog zal ik jullie er alles over vertellen!
PS Ik heb weer genoten van alle leuke reacties op mijn vorige blog. Wederom veel dank hiervoor!
Terwijl ik dit schrijf wacht ik op de vlucht die me naar Indonesië, mijn volgende bestemming, zal brengen. Mijn laatste twee weken in Australië heb ik gebruikt om de grote steden in het zuidoosten te bezoeken. Daarnaast ben ik nog een paar dagen de natuur in geweest. Voldoende spannende dingen dus voor een nieuwe blog!
Na Brisbane was mijn volgende belangrijke stop Sydney, de grootste stad van Australië. In sommige opzichten deed Sydney me een beetje denken aan Brisbane. Beide steden hebben indrukwekkende skylines met veel wolkenkrabbers, afgewisseld door mooie koloniale gebouwen en groen in de vele parken. Toch zijn er ook duidelijke verschillen. Waar Brisbane een provinciestad is, is Sydney een echte wereldstad met vele interessante musea en wereldberoemde iconen als het Operahuis en de Harbour Bridge. Verder is Sydney niet aan een rivier gebouwd, maar aan een natuurlijke haven. De Harbour Bridge en de vele veerdiensten verbinden het centrum met de vele buitenwijken aan de andere kant van de haven. Een tochtje op een veerboot en een wandeling over de Harbour Bridge zijn dan ook leuke gelegenheden om de stad eens van de andere kant te zien en om de hectiek van het centrum achter je te laten.
Mijn volgende stop was Canberra, de hoofdstad van het land. Veel toeristen laten deze stad links liggen en meerdere mensen hadden mij geadviseerd om mijn tijd niet aan Canberra te verspillen. Toch was ik zo eigenwijs om naar de hoofdstad af te reizen en ik was aangenaam verrast door de stad. De twee dagen die ik aanvankelijk voor Canberra had gepland, werden er uiteindelijk vier.
Toen de verschillende Australische staten zich verenigden in het Gemenebest Australië, ontstond onenigheid tussen Sydney en Melbourne over welke stad de hoofdstad van het nieuw gevormde land zou worden. Uiteindelijk werd besloten om een nieuwe federale hoofdstad uit de grond te stampen ergens halverwege de beide steden. Zodoende werd Canberra een eeuw geleden op de tekentafel uitgetekend en in een nagenoeg onbewoond gebied uit de grond gestampt. Als je op zoek bent naar spontaniteit en oude architectuur, ben je in Canberra dan ook op de foute plek. De stadsplanning van Canberra is daarentegen erg indrukwekkend. Er is geprobeerd om de stad zoveel mogelijk in het landschap te integreren, waardoor zij groots is opgezet met veel groen en een groot meer in het centrum. Op deze manier voelt Canberra eigenlijk meer aan als een enorm groot park met af en toe wat gebouwen erin. Het stratenplan is zo ontworpen dat alle hoofdwegen naar het parlementsgebouw leiden. Dit is een heel modern gebouw dat is ingegraven in een heuvel en daarmee ook mooi is geïntegreerd in het landschap.
In het parlementsgebouw kunnen bezoekers zittingen van het Huis van Afgevaardigden (onze Tweede Kamer) en van de senaat (onze Eerste Kamer) bijwonen. Zelf was ik aanwezig in het Huis van Afgevaardigden tijdens Questiontime, het moment van de dag waarop alle leden aanwezig zijn en elkaar kritische vragen stellen over het beleid en ingediende wetsvoorstellen. Aangezien Australië een tweepartijenstelsel kent, komt het er vooral op neer dat leden van de oppositie vragen stellen aan de premier en de verschillende ministers. Als Nederlander was het wel een beetje een cultuurshock, omdat het er van tijd tot tijd behoorlijk hard aan toeging. Eigenlijk was het een voortdurend welles-nietes over en weer, waarbij de voorzitter meerdere malen waarschuwingen uitdeelde aan leden die ongepaste vragen stelden of ongepaste antwoorden gaven.
Naast het parlement herbergt Canberra vele interessante musea, waarvan ik het oorlogsmuseum het interessantst vond. In Australië wordt veel aandacht besteed aan de herdenking van de vele oorlogen waaraan het land de afgelopen twee eeuwen heeft deelgenomen en in elke stad zijn wel oorlogsmonumenten te vinden. Het museum in Canberra vormt het toppunt van al deze herdenking. Het museum ligt aan het einde van een enorme boulevard die bezaaid is met oorlogsmonumenten en is zelf ook ontworpen als een enorm monument. In het museum kun je dagen doorbrengen. Ik heb er zelf anderhalve dag rondgelopen zonder alles gezien te hebben. Even waande ik me terug in Rusland, waar ze ook dol zijn op dergelijke immense oorlogsmusea en -monumenten. Toch is er een wezenlijk verschil tussen de manier van herdenken in Rusland en Australië. Overdreven focus op de herdenking van oorlog kan leiden tot een glorificatie van de eigen natie. Terwijl dit in Rusland duidelijk het geval is, geldt dit eigenlijk niet voor Australië. Waar in Rusland alle nadruk ligt op de glorieuze overwinning in de Tweede Wereldoorlog, wordt in Australië ook aandacht besteed aan oorlogen als de Korea- en Vietnamoorlog die niet hebben geleid tot een glorieuze overwinning. Verder vond ik het heel bijzonder om een monument aan te treffen voor gevallen Turkse soldaten in de Eerste Wereldoorlog. Hoewel de beide landen een eeuw geleden nog tegenover elkaar stonden, zijn het nu bevriende naties en het monument symboliseert dan ook de verzoening tussen Australië en Turkije.
Na Canberra was het even schakelen toen ik in Melbourne aankwam. Hoewel de sfeer er heel gemoedelijk is, is Melbourne namelijk net als Sydney een echte wereldstad. Waar Sydney wat zakelijk aandoet, is Melbourne een enorm artistieke stad. Op straat zijn vele straatmuzikanten en straatartiesten te vinden en de stad barst van de steegjes met graffitikunst. Verder was de stad al volop in kerstsfeer. Etalages waren aangekleed met kerstbomen en arrensleeën in besneeuwde landschappen en in de winkelcentra werden kerstliedjes gedraaid als "I'm dreaming of a white christmas". Erg grappig als je je bedenkt dat de Australische zomer net is begonnen en dat het momenteel rond de twintig graden is in Melbourne.
Mijn laatste uitstapje in Australië bracht me weer in de natuur. Vanuit Melbourne had ik met drie mede-backpackers een auto gehuurd waarmee we de Great Ocean Road en Grampians National Park in het zuiden van Australië bezochten. Hoewel de kustroute heel mooi was, was ik vooral onder de indruk van de vele exotische dieren onderweg. Zo kwamen we papegaaien tegen en tientallen koala's. Ook heb ik op deze trip voor het eerst emoes -de grote loopvogel die samen met de kangoeroe het wapen van Australië vormt- gezien. Op het grasveld naast ons hostel in Grampians NP kwamen elke namiddag tientallen kangoeroes grazen. Hoewel de meeste wat schuw waren en wegsprongen als je ze op een paar meter naderde, was één kangoeroe dusdanig tam dat hij zich liet aaien.
Al met al was de trip een goede afsluiter van twee maanden Australië. Vanmiddag kom ik aan op het Indonesische eiland Bali, vanaf waar ik een boot zal nemen naar de Gili-eilanden. Hier wil ik een paar dagen duiken en een nieuwe duikcursus volgen. Ik ben benieuwd hoe het duiken hier zal zijn in vergelijking met het Great Barrier Reef. In mijn volgende blog zal ik jullie er alles over vertellen!
PS Ik heb weer genoten van alle leuke reacties op mijn vorige blog. Wederom veel dank hiervoor!
-
14 December 2014 - 08:37
Maartje:
Ik zit in noordwijk met je ouders en Harry.
Leuke foto's en verhalen.
-
14 December 2014 - 09:03
Carola:
Hoi Roel als ik zie dat er een verslag van jou binnen is ga ik er even voor zitten. Wat een belevenissen allemaal en wat grappig dat je zo eigenwijs bent om toch lekker jouw eigen plan te trekken. Leuk dat je toch zo verrast bent door bv de hoofdstad en het mooie ervan ziet. Jouw uitleg is leuk en ik steek er ook nog wat van op. De foto's zijn prachtig. Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen vanaf Bali. Ook niet echt vervelend lijkt mij. Fijne dagen alvast. Gr. Carola -
14 December 2014 - 11:30
Nick:
Interessante inzichten, de verschillen tussen Rusland en Australie, en het idee van kerst vieren bij 20 graden.
Je bent inmiddels 2 maanden op reis - hoe voelt dat? Is het tempo van je dagelijks leven veranderd? Heb je een andere kijk op de wereld?
Ik wens je alvast prettige kerstdagen!
-
14 December 2014 - 16:07
Annelies:
Hoi Roel, war een heerlijk verhaal weer. Ik ben ook benieuwd wat he van het duiken vindt in Indonesië. Anne Duindam is daar 3 maanden geweest met een overstap naar new Zeeland. Maar bij Gili is het stukken goedkoper. Zij vliegt donderdag terug naar NL. Jij nog heel veel plezier daar!
Jeroen gaat ook prima in Congo. Is niet zo'n schrijver maar hij heemd ook niet veel vrije tijd.
Gr annelies -
14 December 2014 - 20:14
Bianca:
Hey Roel,
Wat een gave avonturen beleef jij tijdens je reis. Geniet er lekker van, zeker nu ook je zusjes jouw kant opkomen. Fijne feestdagen alvast en tot snel! Liefs Bianca, Bas en Fem -
15 December 2014 - 08:13
Papa :
Lieve Roel,
Wat een mooi reisverslag met interessante achtergrond informatie over bijvoorbeeld Canberra. Leuke observaties over de verschillen tussen de bezochte steden in Australië en over de verschillen in wijze van herdenking aan oorlogen tussen Australië en Rusland. Mooie foto's van Great Ocean Road en alle dieren. Veel plezier in Indonesië en straks met je zusjes!
Liefs, Papa -
15 December 2014 - 12:33
Wil:
Hoi Roel,
Ik heb net na een heerlijk potje tennis vanmorgen even tijd genomen om je blog te lezen. Zo te zien doe je lekker de dingen die je zelf leuk vindt en trek je je eigen plan. Wat geschiedenisles is zeker niet gek want zo kom ik, als lichte cultuurbarbaar, nog wat achtergrond te weten over de landen en streken waar je verblijft. Het is dan ook een pleziertje om je verhalen te lezen.
Ik wens je hele fijne feestdagen toe en alle goeds voor 2015. Geniet van je reis en natuurlijk van de feestelijkheden, samen met Merel en Esmée, die jou kant op komen.
Dikke kus, liefs en proost,
Wil
-
15 December 2014 - 19:22
Jürgen & Carl:
Dank weer voor je informatief verslag en natuurlijk ook van ons hele fijne feestdagen in Bali...ook voor Merel en Es. Vergeet niet om heel veel mangistans te eten...de koningin onder de tropische vruchten... Liefs : J&C -
22 December 2014 - 11:34
Tiny:
Wat een fantastische verhalen toch steeds! En hoe bijzonder is het om straks de feestdagen te vieren met Es & Merel ver weg van hier.
SELAMAT HARI NATAL DAN SELAMAT TAHUN BARU!
Of te wel hele fijne feestdagen met zn drieën (geniet van en met elkaar) wensen jullie,
Tiny & Felix -
23 December 2014 - 14:19
Miriam En Wim:
Dag lieve wereldreiziger.
We lezen met plezier jouw verhalen en dankjewel. Ze zijn erg interessant en zo leren we ook nog eens wat bij.
Lieve Roel, weer gezellig herenigd met je zusters? Geniet lekker van elkaar en vanuit Maastricht wensen we jullie een mooie vakantie en een gelukkig 2015. Groetjes namens ons allemaal.
-
31 December 2014 - 19:29
Hans En Carmen:
Ha Roel,
Gelukkig nieuwjaar!!! Ook voor Esmee en Merel. Hier moet het nog beginnen. We hebben weer heel wat geleerd door jouw mooi verslag! Genieten jullie van de vakantie.
Liefs,
Hans en Carmen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
