Indonesië
Door: Roel
Blijf op de hoogte en volg Roel
11 Januari 2015 | Indonesië, Batavia
Hoi allemaal,
Toen ik mijn vorige blog schreef stond ik op het punt om naar Indonesië te vertrekken en nu, vier weken later, sta ik op het punt om het land weer te verlaten. Vier weken klinkt heel lang, maar is eigenlijk maar heel kort voor een land zo groot als Indonesië. Waar wij geneigd zijn om Indonesië als uniform te zien, is het in feite een zeer divers land, bestaand uit vele duizenden eilanden die bewoond worden door ongeveer driehonderd verschillende nationaliteiten die samen meer dan zevenhonderd talen spreken. In feite zou je een leven lang kunnen rondreizen in dit land zonder alles gezien te hebben.
Zelf heb ik slechts vier eilanden bezocht. Ik ben begonnen op de Gili-eilanden, kleine eilanden voor de kust van Lombok. Op cultureel gebied valt er weinig op deze eilanden te beleven, maar de onderwaterwereld is er prachtig. Ik heb hier dan ook veel gesnorkeld en een nieuwe duikcursus gevolgd. Verder heb ik mijn tijd op de Gili-eilanden gebruikt om een beetje uit te rusten van mijn reis door Australië.
Vanaf de Gili-eilanden heb ik de boot naar Bali genomen. Enerzijds is Bali door het massatoerisme redelijk wat authenticiteit verloren. Zeker rond de kerst komen er veel Australiërs naar het eiland om er te feesten en aan het strand te liggen. Toch heeft Bali ook een andere kant. Waar de Indonesische bevolking overwegend Islamitisch is, zijn de Balinezen Hindoeïstisch. Het eiland is dan ook bezaaid met vele hindoeïstische tempels, waarvan sommige meer dan duizend jaar oud zijn. Om enkele bijzondere tempels te bezoeken had ik voor een paar dagen een brommertje gehuurd. Op die manier kon ik ook de wat rustiger, nog niet door het massatoerisme verpeste plekken van het eiland bezoeken.
Het rijden op het brommertje was al een ervaring op zich. De enige verkeersregel die geldt is het recht van de sterkste. Zelfs als je helemaal links houdt (er wordt links gereden in Indonesië) zijn er malloten die het presteren om je van links in te halen en moet je oppassen dat je geen mensen raakt die tegen de stroom in rijden. Verder denk ik dat mijn brommer in Nederland bij een rollerbankcontrole meteen in beslag zou zijn genomen. Op een rustig stukje weg besloot ik eens te kijken hoe hard ik eigenlijk kon. Toen ik 85 kilometer per uur reed, begon de brommer van alle kanten te trillen en liet ik het gas maar weer los. Tot slot is het als blanke toerist de kunst om uit de handen van de politie te blijven. De politie houdt maar al te graag toeristen aan, om te controleren of alle papieren wel in orde zijn. Als je een keer door de politie bent staande gehouden, kom je niet weg voordat je een 'boete' hebt betaald voor een of andere absurde overtreding. Gouden regel is dan ook om iedereen in uniform te negeren en om vooral door te rijden als iemand je gebaart te stoppen. Ik was hierop van tevoren al door meerdere toeristen geattendeerd, waardoor ik gelukkig de dans ontsprongen ben.
Vanaf Bali ben ik naar Jakarta gevlogen. Hier ontmoette ik Esmée en Merel (mijn zussen) die tijdens hun kerstvakantie twee weken met mij over Java reisden. Na de Gili-eilanden en Bali was het op Java even omschakelen. Waar het op de eerdere eilanden barstte van de westerse toeristen, leken we op Java vrijwel de enige westerlingen te zijn. Dat was natuurlijk heel leuk, maar het bracht ook de nodige ongemakken met zich mee. Zo spraken de mensen over het algemeen heel slecht Engels. In de hotels was het vaak heel lastig communiceren met het personeel en het kostte Merel veel moeite om in restaurants duidelijk te maken dat zij vegetarisch eet. Zelfs toen we eenmaal geleerd hadden om in het Indonesisch uit te leggen dat we op zoek waren naar voedsel zonder vlees en vis, waren er soms nog mensen die niet begrepen wat we wilden. Verder betekende het ontbreken van westerse toeristen niet dat het overal rustig was. Veel Indonesiërs hadden de feestdagen namelijk aangegrepen om in eigen land op vakantie te gaan, waardoor het bij de meeste toeristische hoogtepunten barstte van de Indonesische toeristen. Velen van hen zagen ons westerlingen als een grotere attractie dan de plek zelf en wilden met ons op de foto. Aanvankelijk is het heel leuk om met wildvreemden op de foto te gaan, maar na twintig fotosessies gaat de lol er toch wel een beetje vanaf. Uiteindelijk hadden we een strategie ontwikkeld waarbij een van ons zich opofferde en met de mensen op de foto ging om zo de andere twee de gelegenheid te geven om onze eigen foto's te nemen zonder Indonesiërs erop.
Het hoogtepunt van onze reis over Java was zonder twijfel de Bromo, een actieve vulkaan die zich op een zandvlakte in Oost-Java bevindt. Vanuit ons hotel werden we al om 3 uur 's ochtends met een jeep opgepikt en naar een berg aan de rand van de zandvlakte gebracht. Vanaf hier waren we er getuige van hoe de eerste zonnestralen de zandvlakte met daarop de Bromo en twee andere vulkanen verlichtten. Na de zonsopkomst werden we naar de zandvlakte gebracht vanaf waar we de Bromo konden beklimmen om in de krater te kijken. Even hadden we het idee ons ergens op een andere planeet te bevinden -ver weg van de gebruikelijke Javaanse hectiek van toeterende auto's, moskeeën die oproepen tot gebed en verkopers die proberen hun producten aan de man te brengen- in een kaal en vulkanisch landschap dat zich in geen enkel opzicht liet vergelijken met het gebruikelijke groene Javaanse landschap van regenwouden, rijstvelden en theeplantages.
Een ander hoogtepunt van onze reis was een excursie naar de Borobudur en de Prambanan, twee indrukwekkende tempels in Midden-Java. Beide bouwwerken staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en zijn gebouwd tussen de achtste en negende eeuw toen Java nog gedomineerd werd door Boeddhistische en Hindoeïstische koninkrijken. Hoewel de Borobudur officieel boeddhistisch is en de Prambanan hindoeïstisch, is duidelijk te zien dat de twee religies elkaar beïnvloed hebben. Zo zijn in de Borobudur afbeeldingen van goden te vinden, terwijl het Boeddhisme formeel een atheïstische religie is. Toch zijn de twee tempels qua vormgeving compleet verschillend van elkaar. De Borobudur is een reusachtig bouwwerk met negen afzonderlijke etages die uiteindelijk naar een enorm boeddhabeeld onder een stoepa (boeddhistische klok) leiden. De Prambanan is daarentegen een tempelcomplex dat bestaat uit drie hoofdtempels omgeven door meer dan tweehonderd kleinere heiligdommen.
Plekken als de Bromo, Borobudur en de Prambanan staan in schril contrast met de Javaanse steden die over het algemeen erg onaantrekkelijk zijn. Merel, Esmée en ik hebben de steden dan ook vooral gebruikt als uitvalsbasis naar interessantere plekken buiten de steden. Toch kon ik het zelf niet laten om, nadat Merel en Esmée weer waren vertrokken naar Nederland, nog een paar dagen in Jakarta te blijven en op zoek te gaan naar sporen van het Nederlandse koloniale verleden. Die sporen heb ik zeker gevonden in de wijk die zich bevindt op de plek van het oude Batavia. Hier kun je nog oude koloniale gebouwen vinden met soms zelfs nog Nederlandse teksten op de gevels. Verder kun je in het havengebied nog pakhuizen vinden waar de VOC en de Nederlandse Handelsmaatschappij hun koloniale exportproducten opsloegen.
Zonder deze interessante plekken zou ik het waarschijnlijk geen dag hebben uitgehouden in Jakarta. De stad is nog een stukje onaangenamer dan de andere steden die we op Java hebben bezocht. Het stinkt er, mensen gooien hun afval gewoon op straat en je ziet regelmatig ratten. Verder is de stad qua infrastructuur totaal niet ingericht op haar tien miljoen inwoners. Openbaar vervoer is er nauwelijks, waardoor iedereen zich per auto door de stad verplaatst, hetgeen weer leidt tot enorme files. Ook te voet is het lastig om je door de stad te verplaatsen. Op veel plekken ontbreekt een stoep en loop je noodgedwongen langs de weg met het risico aangereden te worden door een van de vele brommertjes die om de verkeersopstoppingen heen rijden. Als er al een stoep ligt, wordt die vaak als parkeerplaats gebruikt en moet je uitkijken dat je niet in een van de vele gaten stapt en in het riool daaronder belandt. Eigenlijk kijk ik er dus wel naar uit om deze stad morgen achter me te kunnen laten. Mijn volgende bestemming is Hanoi. Vanaf daar zal ik langs de Vietnamese kust afzakken naar Ho Chi Minhstad. Hierover meer in mijn volgende blog.
Toen ik mijn vorige blog schreef stond ik op het punt om naar Indonesië te vertrekken en nu, vier weken later, sta ik op het punt om het land weer te verlaten. Vier weken klinkt heel lang, maar is eigenlijk maar heel kort voor een land zo groot als Indonesië. Waar wij geneigd zijn om Indonesië als uniform te zien, is het in feite een zeer divers land, bestaand uit vele duizenden eilanden die bewoond worden door ongeveer driehonderd verschillende nationaliteiten die samen meer dan zevenhonderd talen spreken. In feite zou je een leven lang kunnen rondreizen in dit land zonder alles gezien te hebben.
Zelf heb ik slechts vier eilanden bezocht. Ik ben begonnen op de Gili-eilanden, kleine eilanden voor de kust van Lombok. Op cultureel gebied valt er weinig op deze eilanden te beleven, maar de onderwaterwereld is er prachtig. Ik heb hier dan ook veel gesnorkeld en een nieuwe duikcursus gevolgd. Verder heb ik mijn tijd op de Gili-eilanden gebruikt om een beetje uit te rusten van mijn reis door Australië.
Vanaf de Gili-eilanden heb ik de boot naar Bali genomen. Enerzijds is Bali door het massatoerisme redelijk wat authenticiteit verloren. Zeker rond de kerst komen er veel Australiërs naar het eiland om er te feesten en aan het strand te liggen. Toch heeft Bali ook een andere kant. Waar de Indonesische bevolking overwegend Islamitisch is, zijn de Balinezen Hindoeïstisch. Het eiland is dan ook bezaaid met vele hindoeïstische tempels, waarvan sommige meer dan duizend jaar oud zijn. Om enkele bijzondere tempels te bezoeken had ik voor een paar dagen een brommertje gehuurd. Op die manier kon ik ook de wat rustiger, nog niet door het massatoerisme verpeste plekken van het eiland bezoeken.
Het rijden op het brommertje was al een ervaring op zich. De enige verkeersregel die geldt is het recht van de sterkste. Zelfs als je helemaal links houdt (er wordt links gereden in Indonesië) zijn er malloten die het presteren om je van links in te halen en moet je oppassen dat je geen mensen raakt die tegen de stroom in rijden. Verder denk ik dat mijn brommer in Nederland bij een rollerbankcontrole meteen in beslag zou zijn genomen. Op een rustig stukje weg besloot ik eens te kijken hoe hard ik eigenlijk kon. Toen ik 85 kilometer per uur reed, begon de brommer van alle kanten te trillen en liet ik het gas maar weer los. Tot slot is het als blanke toerist de kunst om uit de handen van de politie te blijven. De politie houdt maar al te graag toeristen aan, om te controleren of alle papieren wel in orde zijn. Als je een keer door de politie bent staande gehouden, kom je niet weg voordat je een 'boete' hebt betaald voor een of andere absurde overtreding. Gouden regel is dan ook om iedereen in uniform te negeren en om vooral door te rijden als iemand je gebaart te stoppen. Ik was hierop van tevoren al door meerdere toeristen geattendeerd, waardoor ik gelukkig de dans ontsprongen ben.
Vanaf Bali ben ik naar Jakarta gevlogen. Hier ontmoette ik Esmée en Merel (mijn zussen) die tijdens hun kerstvakantie twee weken met mij over Java reisden. Na de Gili-eilanden en Bali was het op Java even omschakelen. Waar het op de eerdere eilanden barstte van de westerse toeristen, leken we op Java vrijwel de enige westerlingen te zijn. Dat was natuurlijk heel leuk, maar het bracht ook de nodige ongemakken met zich mee. Zo spraken de mensen over het algemeen heel slecht Engels. In de hotels was het vaak heel lastig communiceren met het personeel en het kostte Merel veel moeite om in restaurants duidelijk te maken dat zij vegetarisch eet. Zelfs toen we eenmaal geleerd hadden om in het Indonesisch uit te leggen dat we op zoek waren naar voedsel zonder vlees en vis, waren er soms nog mensen die niet begrepen wat we wilden. Verder betekende het ontbreken van westerse toeristen niet dat het overal rustig was. Veel Indonesiërs hadden de feestdagen namelijk aangegrepen om in eigen land op vakantie te gaan, waardoor het bij de meeste toeristische hoogtepunten barstte van de Indonesische toeristen. Velen van hen zagen ons westerlingen als een grotere attractie dan de plek zelf en wilden met ons op de foto. Aanvankelijk is het heel leuk om met wildvreemden op de foto te gaan, maar na twintig fotosessies gaat de lol er toch wel een beetje vanaf. Uiteindelijk hadden we een strategie ontwikkeld waarbij een van ons zich opofferde en met de mensen op de foto ging om zo de andere twee de gelegenheid te geven om onze eigen foto's te nemen zonder Indonesiërs erop.
Het hoogtepunt van onze reis over Java was zonder twijfel de Bromo, een actieve vulkaan die zich op een zandvlakte in Oost-Java bevindt. Vanuit ons hotel werden we al om 3 uur 's ochtends met een jeep opgepikt en naar een berg aan de rand van de zandvlakte gebracht. Vanaf hier waren we er getuige van hoe de eerste zonnestralen de zandvlakte met daarop de Bromo en twee andere vulkanen verlichtten. Na de zonsopkomst werden we naar de zandvlakte gebracht vanaf waar we de Bromo konden beklimmen om in de krater te kijken. Even hadden we het idee ons ergens op een andere planeet te bevinden -ver weg van de gebruikelijke Javaanse hectiek van toeterende auto's, moskeeën die oproepen tot gebed en verkopers die proberen hun producten aan de man te brengen- in een kaal en vulkanisch landschap dat zich in geen enkel opzicht liet vergelijken met het gebruikelijke groene Javaanse landschap van regenwouden, rijstvelden en theeplantages.
Een ander hoogtepunt van onze reis was een excursie naar de Borobudur en de Prambanan, twee indrukwekkende tempels in Midden-Java. Beide bouwwerken staan op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en zijn gebouwd tussen de achtste en negende eeuw toen Java nog gedomineerd werd door Boeddhistische en Hindoeïstische koninkrijken. Hoewel de Borobudur officieel boeddhistisch is en de Prambanan hindoeïstisch, is duidelijk te zien dat de twee religies elkaar beïnvloed hebben. Zo zijn in de Borobudur afbeeldingen van goden te vinden, terwijl het Boeddhisme formeel een atheïstische religie is. Toch zijn de twee tempels qua vormgeving compleet verschillend van elkaar. De Borobudur is een reusachtig bouwwerk met negen afzonderlijke etages die uiteindelijk naar een enorm boeddhabeeld onder een stoepa (boeddhistische klok) leiden. De Prambanan is daarentegen een tempelcomplex dat bestaat uit drie hoofdtempels omgeven door meer dan tweehonderd kleinere heiligdommen.
Plekken als de Bromo, Borobudur en de Prambanan staan in schril contrast met de Javaanse steden die over het algemeen erg onaantrekkelijk zijn. Merel, Esmée en ik hebben de steden dan ook vooral gebruikt als uitvalsbasis naar interessantere plekken buiten de steden. Toch kon ik het zelf niet laten om, nadat Merel en Esmée weer waren vertrokken naar Nederland, nog een paar dagen in Jakarta te blijven en op zoek te gaan naar sporen van het Nederlandse koloniale verleden. Die sporen heb ik zeker gevonden in de wijk die zich bevindt op de plek van het oude Batavia. Hier kun je nog oude koloniale gebouwen vinden met soms zelfs nog Nederlandse teksten op de gevels. Verder kun je in het havengebied nog pakhuizen vinden waar de VOC en de Nederlandse Handelsmaatschappij hun koloniale exportproducten opsloegen.
Zonder deze interessante plekken zou ik het waarschijnlijk geen dag hebben uitgehouden in Jakarta. De stad is nog een stukje onaangenamer dan de andere steden die we op Java hebben bezocht. Het stinkt er, mensen gooien hun afval gewoon op straat en je ziet regelmatig ratten. Verder is de stad qua infrastructuur totaal niet ingericht op haar tien miljoen inwoners. Openbaar vervoer is er nauwelijks, waardoor iedereen zich per auto door de stad verplaatst, hetgeen weer leidt tot enorme files. Ook te voet is het lastig om je door de stad te verplaatsen. Op veel plekken ontbreekt een stoep en loop je noodgedwongen langs de weg met het risico aangereden te worden door een van de vele brommertjes die om de verkeersopstoppingen heen rijden. Als er al een stoep ligt, wordt die vaak als parkeerplaats gebruikt en moet je uitkijken dat je niet in een van de vele gaten stapt en in het riool daaronder belandt. Eigenlijk kijk ik er dus wel naar uit om deze stad morgen achter me te kunnen laten. Mijn volgende bestemming is Hanoi. Vanaf daar zal ik langs de Vietnamese kust afzakken naar Ho Chi Minhstad. Hierover meer in mijn volgende blog.
-
11 Januari 2015 - 17:01
Marianne:
Weer zo'n boeiend verhaal met schitterende foto's! Als ik in mijn mailbox een boodschap vind dat je weer een blog hebt gepost, word ik direct helemaal blij. Zoals jij schrijft, lijkt het of we er zelf ook een beetje bij zijn. Nog even, en ook papa en ik mogen een stukje met je meereizen. We kijken er enorm naar uit. Geniet en tot over een aantal weken, Mam xxx -
11 Januari 2015 - 19:57
Harry Abels:
Ik ben blij dat jij blij bent met alles wat je ziet, hoort, ruikt, voelt tijdens je reizen. Ondanks je aandacht voor vissen, vogels, monumenten, jungle enz. geloof ik dat mensen je het meeste interesseren en dat is belangrijk want mensen maken (en, helaas, breken) de wereld. Uiteraard verwacht ik op een gegeven moment je vervolgbezoek aan ons in Uganda. Daar ben je natuurlijk van harte welkom en ook daar kun je je hart ophalen aan mensen van allerlei soorten. Tot dan, geniet en leer van alles wat je op je pad tegenkomt.
Groet uit koud Nederland (overmorgen vertrek ik weer naar Uganda),
Harry -
11 Januari 2015 - 20:09
Bianca:
Wat een gaaf avontuur jouw reis en wat mooi dat je dit hebt kunnen delen met je zussen! Zo te lezen geniet je er met volle teugen van. Veel plezier weer de komende weken. Xxx Bianca, Bas en Fem -
11 Januari 2015 - 21:30
Stefan:
Ik heb je blog weer met veel plezier gelezen. Leuk dat je ons zo op de hoogte houdt met je uitgebreide reisverslagen en mooie foto's! Aan je foto's te zien is het daar rond deze tijd van het jaar een stuk beter uit te houden dan in Nederland, dus geniet ervan. Veel plezier in Vietnam! -
11 Januari 2015 - 21:30
Stefan:
Ik heb je blog weer met veel plezier gelezen. Leuk dat je ons zo op de hoogte houdt met je uitgebreide reisverslagen en mooie foto's! Aan je foto's te zien is het daar rond deze tijd van het jaar een stuk beter uit te houden dan in Nederland, dus geniet ervan. Veel plezier in Vietnam! -
11 Januari 2015 - 22:27
Raymond:
Wat leuk om weer van je te horen, Roel! Zo te horen heb je het erg naar je zin daar. Mooie foto's en verhalen weer! Ik ben erg benieuwd hoe je Vietnam zal vinden. Zelf ben ik met de olympiade destijds in Hanoi en Ha Long geweest, maar helaas heb ik niet heel veel tijd gehad om de toerist uit te hangen. Veel plezier daar! -
12 Januari 2015 - 07:59
Jos:
Weer een boeiend reisverslag met prachtige foto's. De onderwaterfoto's van Gili eilanden zijn geweldig. Ook bijzonder jouw verhaal over Jakarta en het Nederlandse koloniale verleden. De foto's van Batavia staan in schril contrast met jouw verhaal over het smerige Jakarta zelf. Geniet van Vietnam en tot het volgende blog. Wij zien elkaar in ieder geval in Thailand!
Papa -
12 Januari 2015 - 09:57
Nick:
Wow - super duikfoto's! En zo te zien is de vulkaan Bromo totaal anders dan Etna of Vesuvius hier in Europa. Smaakt de echte bami goreng daar anders dan bij ons?
Jouw verhaal over de verschillende religies en mensen doet me denken aan het boek "Siddhartha" van Hermann Hesse. Ik wens je veel plezier en nieuwe inzichten in Vietnam! -
15 Januari 2015 - 09:37
Maartje:
Wat een prachtige reiservaring zo te lezen! En je hebt nog heel wat mooie landen, culturen e.d. voor de boeg. Veel plezier en ik lees weer graag je volgende verslag. -
21 Januari 2015 - 09:16
Carmen:
Ha Roel,
Wat schrijf jij mooi! Het lijkt mij echt een unieke ervaring. Prachtige foto's. Geniet!!!
Liefs, Hans en Carmen -
21 Januari 2015 - 13:28
Tiny:
Hoi Roel,
van harte gefeliciteerd met je verjaardag die je viert op een bijzondere plek.
Geniet!
Grtjs vanuit n koud en grijs Noordwijk,
Tiny & Felix
-
21 Januari 2015 - 17:39
WIJ:
Dag Roel,
Weer genoten van je verslag, maar we schrijven vandaag allereerst om je te feliciteren met je verjaardag: GEFELICITEERD. Hopelijk heb je er in de verte ook een speciale dag van kunnen maken! Een goede reis weer verder. Met groet en liefs van ons uit Amersfoort. -
21 Januari 2015 - 22:31
Jürgen & Carl:
Lieve Roel-Marijn,
Van harte gefeliciteerd met je 24e verjaardag hopelijk heb je een mooie dag gehad en blijf aub. doorgaan met zulke boeiende verhalen te posten...
Liefs : Jürgen & Carl -
22 Januari 2015 - 16:20
Nelly En Tilla:
Hallo Roel, Nog van harte proficiat met je verjaardag. Dat zal zeker een hele leuke dag geweest zijn. Ook wij wachten weer op een volgend boeiend verhaal van jou, altijd geweldig, altijd weer geweldig om te lezen. Amuseer je nu ook weer in Vietnam.....het land dat wij ook graag willen verkennen.
Veel lieve gr, Nelly en Tilla,xxx -
22 Januari 2015 - 20:26
Carmen:
Ha Roel,
Alsnog gefeliciteerd met je 24ste verjaardag!
Liefs,
Has en Carmen -
22 Januari 2015 - 20:26
Carmen:
Ha Roel,
Alsnog gefeliciteerd met je 24ste verjaardag!
Liefs,
Has en Carmen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
